De winst bij de dames elite ging naar Marlies Vos (Kannibaal Peize), bij de amateurs naar Marijke Groenewoud veelvuldig nationaal – Europees – Wereldkampioene schaatsen (NWVG Groningen) en bij de mannen streek veel winnaar Rick Ottema (Diftar) de winst op. De dames elite en amateurs reden gezamenlijk hun koers over 50 km en halfweg leek het erop dat Sanne Westra (NWVG) en Marieke Gerbrandy (Kannibaal) de beslissing hadden geforceerd. Opeens waren ze echter weg, uit beeld verdwenen door een val, en lagen Marijke Groenewoud (NWVG), Marlies Vos (Kannibaal) en Melissa Wijfje (Talent Cycling) aan de leiding. Sanne Westra probeerde vergeefs nog aan te sluiten met hulp van ploeggenote Areanda van Middendorp, maar voor Marieke Gerbrandy was het einde wedstrijd. Vos en Groenewoud pakten in hun klasse de winst en de bloemen. Voor de wedstrijd waren er bloemen voor Manon de Boer (NWVG) die in 1 week tijd 2 nationale titels opeiste (weg en tijdrit) en voor Wendy Oosterwoud, regerend wereldkampioene gravelrijden.
De vriend van Manon de Boer, Rick Ottema, wilde niet voor haar onderdoen en eiste ook de bloemen op. Daarnaast regisseerde hij vrijwel de gehele koers over 80 km en werd hij niet alleen dagwinnaar, maar eiste hij ook de leidersprijs op en was hij betrokken bij vele premiesprints. Ook de koers bij de mannen werd beïnvloed door een valpartij op driekwart van de koers. De valpartij zorgde voor een breuk in het peloton en er ontstonden 3 groepen. De laatste groep van 6 man meldde zich bij de wedstrijdjury voor een ronde vergoeding als gevolg van de val, maar de jury zag er geen aanleiding toe. Met name de streekrenners Jeffrey Cordes en Rick Suurd werden hierdoor gedupeerd en eindigden de ronde van Leek als 17e en 18e. Daarvoor snelden 2 groepen van 7 renners over het parkoers en heel even leek nog een samensmelting mogelijk. Ottema had daar geen zin in trok nog 1x de teugels aan. In de eindsprint had hij geen moeite met Mike Dogterom (West Frisia) en Mathieu Hollaar (NWVG). Beste streekrenner werd Adne Koster uit Roden met een 8e plek en beste buitenlander werd Hideyuki Tagaki uit Japan met een 7e plek (beide NWVG).
Het internationale karakter werd bij de mannen versterkt door deelname van renners uit Tanzania, Kenia en Oeganda, maar zij wisten geen potten te breken. Onbekend met de stijl van koersen van Nederlanders in criteria en niet gewend aan de weersomstandigheden, koud en nat, haakten ze 1 voor 1 af.
